edere keer als er een leuke auto binnen komt, dan word ik daar blij van. In het geval van de Volkswagen Beetle cabriolet op de foto zelfs héél erg blij. Wat vond ik haar een mooie cabriolet, en wat had ze toch weinig ervaring met slechts 69.000 km. Daarnaast was het ook nog eens een auto die origineel Nederlands was (dus geen import) inclusief de volledige onderhoudshistorie bij de VW dealer. Kortom, ik was dolenthousiast en er heilig van overtuigd dat ze snel een nieuw baasje zou vinden. Tot zover het voorjaar van 2017.

In de jaren die volgden kregen we een soort haat liefde verhouding. Enerzijds omdat ze maar niet verkocht wilde worden, anderzijds omdat ik de schoonheid van haar retro-look nog steeds zag. Meer dan eens heb ik mij afgevraagd of ik dan misschien de enige zou zijn die die schoonheid zag. Nee, dat kon gewoon niet waar zijn. Ik probeerde van alles om haar te verkopen. Ik maakte zelfs een video met mijn dochter van (toen..) vier jaar oud over o.a. de boulevard van Zandvoort. Het resultaat was veel leuke reacties op die video. Oh ja, en een leuk aandenken voor mijn dochter voor later. Verder bleef het stil en zei de Beetle dag in dag uit goedemorgen tegen me.

En toch bleef ze leuk. En ja, er kwam ook echt wel eens iemand voor haar langs, maar keer op keer kwam er geen deal. De ene keer  moest het toch geen zilvergrijze worden (alsof ik ‘m als zwart geadverteerd had….), de andere keer ontbrak de elektrische kap (klopt, en stond ook niet in de advertentie), de financiering kwam niet rond, de erfenis liet te lang op zich wachten, of men had een astronomisch bedrag in hun hoofd voor de inruilauto. Nee, het zat niet mee zeg maar.

Tot twee weken geleden, toen ik Marnix aan de telefoon kreeg. “Of ik de Beetle cabriolet nog had staan” was zijn vraag. Nou en of zei ik! De rest is geschiedenis. Ze is de afgelopen week tot in de puntjes klaargemaakt incl. al het onderhoud wat nodig was. Vandaag haalde Marnix haar op en mag zich de trotse nieuwe eigenaar noemen van een auto die ik mij tot in lengte van dagen nog zal herinneren.

Eindelijk is ze dus vertrokken en kan er weer iemand datgene doen waar ze voor gemaakt is. Lekker met het dak open rijden en vooral genieten. Van Marnix in dit geval. En Marnix van haar. Marnix is mijn absolute held van dit weekend!

En ik? Ik was vanmorgen weer zo blij als in 2017! Misschien nog wel blijer…..