Zondagavond 19.00 uur. Studio Sport. Ik weet niet beter. Vandaag een keertje niet thuis kijken voor mij, maar op een locatie elders. Op een revalidatie afdeling om wat preciezer te zijn. Misschien denk je nu wat bovenstaande met mijn bedrijf te maken hebben. Op zich niet zo veel nee. Maar toch ook weer heel veel. Voor mij dan.

Dankzij mijn vader heb ik een tik van de molen gekregen. De automolen in dit geval. Als hij niet een leven lang werkzaam was geweest in de auto’s, was er (denk ik…) ook geen Autobedrijf Niels van der Peet geweest. En was ik nu banketbakker, buschauffeur, timmerman, of weet ik veel wat geweest. Ook leuk, maar ik ben nog steeds blij om iedere dag met die auto’s bezig te zijn. Dankzij mijn vader dus. Daar is het voor mij begonnen. Door hem ontstond én kwam er die passie voor auto’s.

Maar mijn vader heeft pech. Best wel veel pech. Een tijdje al, maar keer op keer krabbelt hij weer op en weet hij te herstellen. En met herstellen is hij ook nu weer bezig. Voor de zoveelste keer. Alleen gaan ook de jaren meetellen en dus piept en kraakt de boel wat meer dan de voorgaande keren. En alleen maar even doorsmeren, om maar even een autoterm te gebruiken, is dit keer niet voldoende. Er is meer nodig. Vandaar dus echt serieus, en vooral flink revalideren. Hij kan het! Tenminste, dat hoop ik ook deze keer weer. Alleen duurt het nu wat langer allemaal.

En oh ja, een van zijn eerste vragen toen ik vanavond binnen kwam lopen op zijn kamer was : “nog wat verkocht gisteren jongen?” Ja, pap, drie stuks maar liefst. En weer was daar die trots én glinstering in zijn ogen! Mooi toch?

Doe je best pap, neem je tijd, en hopelijk snel weer thuis in je eigen vertrouwde omgeving!