Via een vriend van mij kreeg ik afgelopen zomer de vraag of ik wel eens oude auto’s inruil die rijp zijn voor de sloop. Ik antwoordde dat dit wel eens het geval is, waarop meteen de volgende vraag kwam : of ik dan misschien mee wilde werken aan een ordinaire carsmash voor een vrijgezellenfeestje.
Nooit eerder kreeg ik deze vraag, maar omdat er voor alles een eerste keer is, dacht ik : waarom ook niet en ging akkoord. Is weer eens
Ik sta hier samen op de foto met Eric, en zo’n beetje heel Haarlem Noord (en ver daarbuiten denk ik…) kent Eric. Eric was tot voor kort een van de eigenaren van Groentenspecialist Bulters in Haarlem, en dit was zonder overdrijven een begrip in Haarlem Noord en omstreken.
Zelf kwam ik er als klein ventje iedere zaterdag, toen ik na mijn voetbalwedstrijd boodschappen ging doen voor mijn oma. Ik werd toen vaak geholpen door Jos, de vader van Eric, die de
Vanachter mijn bureau zag ik mijn toenmalige werkgever arriveren op de zaak met een hele bijzondere auto. En met ‘bijzondere auto’ deed ik de auto eigenlijk nog te kort, want waanzinnige auto was misschien wel meer op zijn plaats.
Ik keek er niet alleen vol verbazing naar, maar als échte autoliefhebber ook wel een beetje verliefd. Het was mijn werkgever kennelijk niet ontgaan dat ik er ietwat enthousiast van werd, want toen hij binnenkwam, gooide hij de sleutels in mijn
Vorige week was ik met het gezin op vakantie in Zuid Frankrijk. Ergens in de provence en we bezochten daar het plaatsje Chateauneuf du Pape. We namen daar plaats op een leuk terras en bestelden daar 2 cappuccino en drie appelsap, ok, Jus de Pomme, voor de kinderen. Het was tijd voor een kleine pauze dus.
Tegenover het terras waar wij zaten stond een mevrouw met een witte Fiat 500 die niet wilde starten. De accu was ogenschijnlijk leeg, en mevrouw
Als ik auto’s aan het fotograferen ben, dan doe ik dat altijd op een plek die nogal geliefd is bij mensen met een hond. Of beter gezegd, op een plek die op de route ligt van veel mensen die hun hond uitlaten. En vaak spreek ik dan even de baasjes van de hond. Gewoon een praatje, over het weer, over de hond, over de auto die ik aan fotograferen ben, of over iets anders.
Een van die mensen is het baasje
Vorige week, op vrijdagmiddag, werd ik gebeld door een dame. Of eigenlijk een collega ondernemer die ik ooit eens heb leren kennen via haar vader. Toen hij jaren geleden overleed heeft zij het bedrijf van haar vader overgenomen en succesvol voortgezet.
Overigens in een geheel andere branche, maar dat terzijde. We spreken elkaar niet vaak, of eigenlijk zelden, maar op de momenten dat er wél contact is, dan is het ook gelijk gewoon goed, gezellig én vertrouwd. De reden van haar
In mijn tijd als verkoper bij een Volvo dealer (1999) in Hoofddorp, verkocht ik de duurste auto die ik ooit verkocht heb. Maar het scheelde weinig!
Gekleed in een vieze spijkerbroek vol met vlekken, en een evenzo vieze trui die overduidelijk al even geen wasmachine meer had gezien, kwam meneer op zijn klompen en de handen in zijn broekzakken de showroom binnen lopen.
Ik had meneer natuurlijk wel binnen zien komen en daarmee dus ook opgemerkt, maar ik kwam er niet
Meer dan eens kreeg ik deze vraag van mijn vader, net als ik een échte automan. Vaak op hele gewone momenten, maar even zo vaak op een moment dat ik ‘m niet zag aankomen. Zoals afgelopen week, toen hij aan het vechten was tegen zijn pijn, en tegen zijn naderende afscheid. Hij vroeg het gewoon nog even aan me. Gewoon even tussendoor…..
Vanmorgen is hij overleden. Hij mocht slechts 76 jaar worden. En natuurlijk doet dat pijn en is het verdrietig,
Rechts op de foto zie je Anouk. Die linker ben ik. Of beter gezegd : dat was ik in mijn jonge jaren. Laten we zeggen ergens begin jaren ’90, vlak voor een kerstgala. En ja, geloof me nou maar, dat groene colbertje was toen in de mode mensen.
Anouk en ik kennen elkaar van vroeger via een vriend van mij, waar Anouk toen verkering mee had. En nee, dus niet met mij. Heel veel jaren hebben Anouk en ik elkaar niet
Vroeger, toen ik nog klein was, werkte mijn vader bij een Volvo dealer. Hij had daar een bureau, midden in een showroom, en daar omheen stonden allemaal nieuwe Volvo’s die hij verkocht. Ik raakte daar als kind enorm door gefascineerd, en droomde ervan om later ook zo’n bureau te hebben. Midden tussen de auto’s! Zo gaat dat als kind. Dan wil je later gaan doen wat je vader ook doet. Tenminste, bij mij wel.
Vandaag was het, heel zacht en voorzichtig
